پاورپوینت آسفالت حفاظتی ریزدانه
بخشی از مطالب:
آسفالت حفاظتی ریزدانه، مخلوطی از مصالح ریزدانه شکسته، قیر امولسیون
پلیمری، فیلر و مواد دیگر است. این آسفالت گاهی اوقات با اسلاریسیل اصلاح
شده پلیمری اشتباه گرفته میشود. تفاوت اصلی در مرحله گیرایی و نحوه کاربرد
آنها میباشد.
آسفالت حفاظتی ریزدانه
رفتار یک روسازی به شرایط ساختاری و عملکردی آن بستگی دارد. عملکرد روسازی
نیز به ظرفیت و قدرت تحمل بار روسازی و بستر راه وابسته است. شرایط عملکردی
یک جاده شرایطی است که بهره بردار، ضمن احساس راحتی و ایمنی از یک نقطه به
نقطه دیگر مسیر با سرعت مناسب حرکت کرده و هزینه‌ها نیز در حد قابل قبول
باشد.
با انجام عملیات نگهداری پیشگیرانه و بکارگیری روش‌های ترمیم سطح روسازی
ضمن حفظ شرایط عملکردی، کیفیت بهره برداری نیز بهبود یافته و با ارائه راه
حل‌های کم هزینه، بهر‌ه‌وری روسازی افزایش می‌یابد. این روش‌ها باید توسط
مدیران و مهندسین در زمان انتخاب استراتژی بهسازی مورد ملاحظه قرار گیرند.
روسازی‌هایی که وضعیت موجود آنها توان تحمل بار ترافیک طراحی شده را داشته
ولی نیاز به اصلاح سطح رویه دارند، لازم است با آسفالت‌های حفاظتی مورد
بهسازی قرار گیرند.
بعنوان یکی از روش‌های نوین مرمت (Microsurfacing)، مخلوط آسفالت حفاظتی
ریزدانه رویه‌های آسفالتی از سال ۱۹۸۰ مورد استفاده قرار گرفته است. این
آسفالت یک نوع رویه حفاظتی است که از قیر امولسیونی پلیمری، مصالح سنگی
صددرصد شکسته، فیلر معدنی، آب و سایر افزودنی‌های کنترل کننده تشکیل شده
است. در صورتی که این آسفالت به خوبی طراحی شده و با تجهیزات مناسب اجرا
شود نتایج خوبی در اصلاح خصوصیات اصطکاکی سطح رویه خواهد داشت. همچنین قادر
است اثرات شیارهای چرخ‌ها را اصلاح کرده و ناهمواری‌های سطحی را به حداقل
رساند. در این تحقیق سعی شده تا ضمن معرفی این نوع آسفالت حفاظتی،
پارامترهای مؤثر بر روش طرح و اجرای آن بررسی شود.
خصوصیات و کاربرد
معمولاً از نوع آسفالت حفاظتی ریز دانه یک مخلوط ترکیبی از قیرامولسیونی
پلیمری اصلاح شده مصالح سنگی صد در صد شکسته، فیلر معدنی، آب و افزودنی‌های
مورد نیاز است. فیلر ، کند شکن معدنی معمولاً سیمان و در جاهایی که شرایط
اجازه دهد (امکان تخصیص زمان گیرش طولانی میسر باشد) از آهک هیدراته
استفاده میشود. افزودنی‌های کنترلی نیز بعضاً جهت تنظیم زمان شکستن قیر
امولسیون مورد کاربرد قرار می‌گیرند.
