پاورپوینت روستای پالنگان کردستان
پاورپوینت روستای پالنگان کردستان
بخشی از مطالب:
پالنگان در میان کوه و به صورت پلکانی شکل گرفته است. در معماری این روستا
پشت بام منزل پایینی به عنوان حیاط منزل بالایی مورد استفاده قرار می گیرد و
همبستگی و وابستگی میان ساکنان در اوج خود به چشم می خورد. مصالح به کار
رفته در ساخت خانه ها، بومی و اغلب سنگ ها هستند که به روش خشکه‌چینی بر
روی هم قرار گرفته اند. روش خشکه‌چینی به روی هم یا کنار هم چیدن سنگ یا
عناصر ساختمانی اطلاق می شود که به شکل منظم بدون استفاده از ملات صورت می
گیرد.
پالنگان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان کامیاران در استان کردستان
ایران است. این روستا که دارای قدمتی پیش از اسلام با چشمه‌های پرآب است و
دره زیبای تنگیور در فاصله ۸۰۰ متری آن قرار دارد، در ابتدای اورامان
کردستان قرار دارد و دارای خانه‌هایی با ساختار پلکانی می‌باشد. این روستا
در طول تاریخ حیات خود چندین بار ویران گشته است و بار دیگر بنا شده است.
پالنگان تا قبل از زمان هه لوخان اردلان (۹۹۵ – ۹۶۹ شمسی) مرکز حکومت
اردلان بوده است. نظر غالب اکثر مورخان بر مسقط الراس بودن پالنگان برای
حکومت اردلان است و از زمان پیدایش این امارت در سال ۱۱۶۸ میلادی (۵۴۷ شمسی
و ۵۶۲ قمری) تا زمان انتقال مرکز حکومتشان به قلعه حسن‌آباد سنندج در حدود
سال ۱۶۰۰ میلادی (حدود سال۹۸۰ شمسی و ۱۰۱۰ قمری) بمدت بیش از ۴۰۰ سال مقر
حکومت کداخدامنشی اردلان بوده است. پالنگان تا قبل از زمان هه لوخان اردلان
(۹۹۵ – ۹۶۹ شمسی) مرکز حکومت اردلان بوده است.
این روستا در دهستان ژاورود قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در
سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۸۲۱ نفر (۱۹۴خانوار) بوده‌است. حدود دو هزار خانوار
پالنگانی، یعنی حدود ۲۰٪ جمعیت این شهر، در کامیاران ساکن هستند.
یکی از روستاهای دهستان ژاورود از توابع شهرستان کامیاران در استان کردستان
است و در ۴۷ کیلومتری شمال‌غرب این شهر و در دره تنگی ور قرار دارد. این
روستا در دامنه کوه و در دو طرف دره قرار گرفته و خانه‌های آن با سنگ و
عموماً به حالت پلکانی ساخته شده و پشت بام منزل پایین حیاط منزل بالا
محسوب می‌شود.
رودخانه خروشان تنگی ور که از میان آبادی می‌گذرد آن را به دو قسمت تقسیم
کرده است و خانه‌های روستا با سنگ و بیشترشان به صورت خشکه چینی ساخته شده
است.
این ناحیه از مراکز مهم استان کردستان در دوره سلجوقی به بعد بوده است و
قلعه پالنگان که مجاور روستا و در بالای کوه قرار دارد بیانگر این مطلب
است. با توجه به بقایای مساجد، منازل قدیمی و باغ‌های زیبای این روستا به
نظر می‌رسد که شالوده اصلی آن به دوره سامانی بازمی‌گردد. روستا دارای
گورستان قدیمی است که چند سنگ قبر با خط کوفی مربوط به سدهٔ ششم و هفتم در
آن وجود دارد، اما از همه مهم‌تر بافت معماری پلکانی روستا است که دارای
ارزش فراوان است.
