تونی گارنیه Tony Garnier
تولد در لیون به سال 1869 ، مرگ در لابدوله به سال 1948
در مدرسه ملی بوزار لیون و مدرسه بوزار پاریس تحصیل کرد و در آتلیه "ژولین
گائوده" کار کرد.برنده جایزه رم شد،و در فاصله سالهای 1899تا1904 در رم به
سر برد.
از سال 1905 تا1919به عنوان معمار شهری در لیون فعالیت داشت،و سپس به تجربه شخصی پرداخت.
زمانی که در پاریس بود،با محفل سوسیالیستهای ژان ژورس و امیل زولا حشر و نشر داشت .
سپس به مطالعه درباره ویلا مدیچی پرداخت که در آن به موضوعات تاریخی کمتر
توجه داشت،اما برداشتهای او به مثابه اثری ارزشمند در ترکیب بندی سایت
صنعتی که یکی از پروژه های بسیار مهم قرن بیستم بود مورد توجه قرار گرفت .
تونی گارنیه معماری با اندیشه های سوسیالیستی بود.و در دورانی می زیست که
آرمانهای سوسیالیستی،برای طبقه کارگر و بسیاری از روشنفکران چونان گزینه ای
جدی مطرح بود.
از نظر او داشتن کار،حق مسلم هر انسان بود و در پی جامعه ای بود که "در شهر
آن به اندازه کافی آرمان برای ستایش زیبایی و انگیزه برای استقبال از
ساختن یک زندگی شکوهمند وجود داشته باشد.”
گارنیه ، شیفته شکل معماری یک شهر قرن بیستمی بود که بتواند جوابگوی
نیازهای ناشی از پیشرفتهای اجتماعی و فنی باشد.بنابراین راه حل مشکلات
شهرسازی جدید را نه در تجزیه شهرهای بزرگ می دید ، نه در چگونگی سرمایه
گذاریها و تامین نیازهای مالی شهرها و نه در هماهنگی صرف میان شکل شهر و
وسایط مدرن ترابری .
برای گارنیه صرفأ پرداختن به اصول نظری یا تهیه چند نمودار از یک شهر ارضا
کننده نبود به همین دلیل طرح یک شهر صنعتی را ارائه داد و در آن به طراحی
کلیه اجزای شهر پرداخت .
گارنیه به یک شهر همانند بنایی بزرگ می نگرد که می توان آن را در مجموع در
نظر گرفته و طرح ریزی کرد، برای او آشکار است که هدف اصلی هر نوع فعالیت
ساختمانی، کالبد شهر است و یک بنا فقط در رابطه با زندگی یک شهر مفهوم پیدا
می کند .
او نه تنها تحت تأثیر اندیشه های راسیونالیستی آموزگارش "ژولین گائوده" بود
بلکه از برنامه ریزی و تجربیات پیشگامان بتن آرمه از جمله "فرانسوا هنه
بیک"، همچنین از ایده های مترقیانه برنامه ریزی شهری هم عصران خود همچون
"اوژن هنارد" و "لئون جائوسلی" بهره مند گردید .
گارنیه، معماری سنتی را رد نمی کرد، چون در دوره تحصیل وهمچنین بعد از سفری
که به سال 1903 به یونان کرد مجذوب آن شده بود. به گمان او، نوعی معماری
ابدی وجود دارد که می توان آن را با مقتضیات زمانهای مختلف وفق داد، معماری
ای که بر پایه ای فرمال و غیر قابل تغییر استوار است که ظریفتر می شود اما
هرگز فراموش نمی شود(اشاره به سبک کلاسیک).
گارنیه، هماهنگی ای مستقر و ثابت میان معماری و تکنیک ساختمانی می بیند و
به همین جهت اطمینان دارد که می تواند با استفاده از این وسایل، کلیه
مسایلی که زندگی مدرن و پیشرفت علمی و اجتماعی را در بر می گیردحل کند .
طرح در 1901 و مجموعه نقشه ها و تصاویر در 1904 به پایان می رسد، 1904
تاریخی است که این تصاویر به آکادمی فرانسه عرضه می شوند.مع ذالک، تدوین
"یک شهر صنعتی" در سال 1917 انجام می گردد : اثر شامل یک مقدمه ی نظریه ای و
مجموعه ای از تصاویر است.و....
